B - Slim Teaching Model
รูปแบบการสอนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารที่ออกแบบโดย บิลาช (Bilash. 2000)
วิธีสอนแบบ B-SLIM เป็นรูปแบบหนึ่งของการสอนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองเพื่อมุ่งเน้นการสื่อสารโดยอาศัยหลักการและแนวคิดทฤษฎีพัฒนาการเชาวน์ปัญญาของพีอาเจต์ (Piaget) ทฤษฎีพัฒนาการเชาวน์ปัญญาของวิก็อทสกี้
(Vygotsky) และทฤษฎีการเรียนรู้โดยการค้นพบของบรูนเนอร์ (Discovery Aproach) ซึ่ง Olenka Bilash เป็นผู้ออกแบบวิธีการสอน(B-Slim Overview.) จุดมุ่งหมายของวิธีสอนภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร (Communicative Language Teaching) มุ่งให้ผู้เรียนใช้ภาษาที่เรียนในการสื่อสารทำความเข้าใจระหว่างกัน
สุมิตรา อังวัฒนกุล
(2540 :
17–21) กล่าวถึงการสอนภาษาเพื่อการสื่อสารว่าการสอนภาษาเพื่อการสื่อสารเป็นแนวคิดที่เกิดจากความตระหนักถึงความจริงที่ว่าความรู้ความสามารถทางด้านศัพท์ ไวยากรณ์
และโครงสร้างทางภาษาเพียงอย่างเดียวไม่สามารถช่วยให้ผู้เรียนใช้ภาษาที่เรียนได้อย่างมีประสิทธิภาพและเหมาะสมในการสื่อสารกับผู้อื่น
การใช้ภาษาเพื่อการสื่อสารเป็นการใช้ภาษาระหว่างผู้รับสารและผู้ส่งสาร ปัจจุบันเป็นที่ยอมรับว่าวิธีสอนที่ทำให้ผู้เรียนสามารถนำภาษาไปใช้ในการสื่อสารได้จริง (Actual Communication)
ขั้นตอนการสอนแบบ B-SLIM
ธูปทอง กว้างสวาสดิ์
(2544 :
24-30) ได้สรุปไว้ว่ากิจกรรมการเรียนการสอนตามแนวสื่อสารมีกิจกรรมที่หลากหลาย แต่กิจกรรมหนึ่งที่น่าสนใจ คือการสอนภาษาที่สองของ บิลาช Bilash’s Second Language
Instructional Model หรือ
B-SLIM Model. ประกอบไปด้วย 5
ส่วน ดังนี้
1.ขั้นวางแผนและการเตรียม (Planning and Preparation) ขั้นนี้ครูจะเลือกกิจกรรมและเนื้อหาให้สอดคล้องกับจุดมุ่งหมายของหลักสูตรและความสนใจของผู้เรียน นอกจากนั้นครูต้องจัดเตรียมสื่อและอุปกรณ์
ที่จำเป็นเพื่อช่วยให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้
สื่อต้องน่าสนใจและสอดคล้องกับเนื้อหา
และควรเป็นสื่อที่เป็นของจริง
2.ขั้นทำความเข้าใจตัวป้อนหรือข้อความรู้ใหม่ (Comprehensible Input) ขั้นนี้ครูต้องอธิบายความรู้ใหม่ ข้อมูลหรือตัวป้อนใหม่ โดยตั้งอยู่บนฐานความรู้เดิมของผู้เรียน ครูสามารถให้ตัวป้อนเหล่านี้
ในการที่นักเรียนจะเข้าใจหรือเกิดการเรียนรู้
โดยการขยายความ อธิบายเพิ่มเติม
บิลาช
ได้จำแนกตัวป้อนด้านความรู้ออกเป็น 9
ชนิดดังนี้
2.1
การรับรู้ภาษา (Language Awareness) บิลาชและทูลาซิวิคซ์ กล่าวถึงการรับรู้ทางภาษาว่า
การรับรู้ภาษาเกี่ยวข้องกับเรื่องทักษะทางภาษา ทัศนคติ การเรียนรู้และการใช้ภาษา
สิ่งเหล่านี้ผู้สอนต้องบูรณาการเข้าในกิจกรรมการเรียนการสอน
และสอนแบบผู้เรียนเป็นศูนย์กลางและขึ้นอยู่กับความพร้อมของผู้เรียน
2.2
การออกเสียง (Pronunciation) เป็นส่วนสำคัญของการพูด
และเป็นทักษะที่ยากสำหรับผู้เรียนภาษาต่างประเทศก่อนที่ผู้เรียนจะสามารถพูดได้เป็นประโยค เขาต้องออกเสียงคำได้ก่อน การออกเสียงควรเน้นความคล่องและจังหวะ การขึ้นเสียงสูงต่ำ ตามบริบทและสถานการณ์
2.3
ศัพท์ (Vocabulary) สามารถแยกออกเป็น 2 ชนิด
คือ Active
Vocabulary หมายถึง
คำศัพท์ที่ผู้เรียนเข้าใจความหมายออกเสียงได้ถูกต้องและใช้การพูดและเขียนได้
Passive Vocabulary
หมายถึง
คำศัพท์ที่ผู้เรียนรู้ความหมายและเข้าใจเมื่อพบคำนั้น ในรูปประโยคหรือข้อความ แต่ไม่สามารถใช้พูดและเขียนได้
คำศัพท์ในการสอนแต่ละครั้งต้องไม่มากหรือน้อยเกินไป
และต้องสอนจากศัพท์ที่ใกล้ตัว
หรือคำศัพท์เพื่อการดำรงชีวิต (Survival Vocabulary) หมายถึง
ศัพท์ที่ผู้เรียนใช้สื่อสารในชีวิตประจำวัน เช่น ศัพท์เกี่ยวกับ สัตว์
คำถาม คำทักทาย
2.4 ไวยากรณ์ (Grammar) การสอนหลักไวยากรณ์ในปัจจุบันมีแนวโน้มจะยึดหลักการสอนตามแนวสื่อสาร
2.5 สถานการณ์และความคล่องแคล่ว (Situation/Fluency) การเรียนรู้ภาษาที่สอง (Second Language-SL) และภาษาต่างประเทศ (Foreign Language FL) หมายถึง
การพัฒนาความสามารถในการใช้ภาษาได้หลากหลายตามบริบทและสถานการณ์ได้คล่องแคล่ว
2 .6 วัฒนธรรม (Culture) วัฒนธรรมสามารถแบ่งเป็น 2 ส่วน คือ
ซีใหญ่ (Big “C”) หมายถึง
ประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ วรรณคดี
ศิลปะดนตรี ซีเล็ก (Small c) หมายถึง ขนบธรรมเนียมประเพณี ลักษณะนิสัย การแต่งกาย
อาหาร การใช้เวลาว่าง
การเรียนภาษาต่างประเทศ คือการเรียนวัฒนธรรมต่างประเทศ ซึ่งไม่สามารถแยกภาษาออกจากวัฒนธรรมได้
การสอนวัฒนธรรมครูควรสอนในรูปของกระบวนการพบปะสังสรรค์มากกว่าที่จะบอกให้รู้ข้อเท็จจริงทางวัฒนธรรม
ครูต้องจัดกิจกรรมเพื่อช่วยให้ผู้เรียนเข้าใจวัฒนธรรมของเจ้าของภาษา
2.7 กลวิธีการเรียนรู้ (Learning Strategy) กลวิธีการเรียนรู้ หมายถึง
การกระทำพฤติกรรม ขั้นตอน และเทคนิคเฉพาะในการเรียนภาษาที่สองและภาษาต่างประเทศ เช่น
การหาผู้ช่วยในการฝึกการสนทนาเพื่อพัฒนาทักษะพูด การใช้เทคนิคปรับปรุงปัญหาในการเรียนภาษาของตัวผู้เรียนเอง ซึ่งมีวิธีการเรียนที่ต่างกัน
กลวิธีการเรียนมีความสำคัญเพราะเป็นเครื่องมือสำหรับการใช้ภาษาในการปฏิสัมพันธ์ การจะเลือกเทคนิคที่มีความคล้ายคลึงกัน
และเลือกซ้ำบ่อยครั้งและจะใช้ภาษาในการสื่อสารได้ไม่ดีเท่าที่ควร ดังนั้นครูจำเป็นต้องรู้และเข้าใจถึงกลวิธีที่หลากหลายและประสบผลสำเร็จ ซึ่งจะส่งผลให้ผู้เรียน เรียนรู้ได้ด้วยตนเอง
2.8 ทัศนคติ (Attitude) เป็นองค์ประกอบที่บ่งบอกถึงความเชื่อว่าผู้เรียนมีทัศนคติที่แตกต่างต่อสิ่งต่อไปนี้ คือ
ภาษาเป้าหมาย (Target Language) ผู้พูดภาษาเป้าหมาย (Target Language Speaker)
ค่านิยมสังคมทางการเรียนภาษาเป้าหมาย ทัศนคติเหล่านี้มีผลต่อความสำเร็จทางการเรียนภาษาที่สอง การมีทัศนคติด้านบวกต่อภาษาเป้าหมาย
และวัฒนธรรมของภาษานั้นมีความสำคัญต่อผู้เรียน
เพราะทัศนคติบวกย่อมเป็นสิ่งเร้าให้ผู้เรียนอยากปฏิสัมพันธ์กับเจ้าของภาษา
นอกจากนั้นทัศนคติด้านบวกยังส่งผลให้ผู้เรียนเลือกใช้กลวิธีการเรียนรู้ที่หลากหลาย อันจะช่วยให้ผู้เรียนพัฒนาการเรียนรู้ด้านการฟัง อ่าน
และเขียนได้อย่างรวดเร็ว
จะเห็นได้ว่าทัศนคติสำคัญมากในการเรียนภาษาที่สอง ครูควรจำไว้เสมอว่าการแก้ไขทัศนคตินั้น
ไม่สามารถทำได้ในเวลาอันสั้น ต้องใช้เวลาและเทคนิคที่หลากหลาย
2.9 ทักษะ (Skill) หมายถึง ทักษะฟัง พูด อ่าน และเขียน
และยังรวมไปถึงทักษะอื่นๆ เช่น
ทักษะการแก้ปัญหา การค้นคว้าวิจัย การหาความรู้ด้วยตนเอง การเรียนร่วมกับผู้อื่น
2.9.1 ทักษะการฟัง (Listening) ทักษะการฟังถือว่าเป็นทักษะแรกในการสื่อสาร ถ้าฟังไม่รู้เรื่องก็จะไม่สามารถพูดโต้ตอบได้
ดังนั้นครูจำเป็นต้องออกแบบกิจกรรมเพื่อส่งเสริมทักษะฟัง นูนัน และแลมป์ แนะนำว่า
สิ่งสำคัญที่ครูจำเป็นต้องรู้ก่อนที่จะเตรียมกิจกรรม คือ
การสอนทักษะฟัง
ควรคำนึงถึงสถานการณ์หรือบริบท
กล่าวคือ เลือกเนื้อหา ครูควรออกแบบกิจกรรมฝึกการฟังที่หลากหลายและน่าสนใจ เช่น
ครูให้นักเรียนฟังเทปแล้ววาดภาพ
เป็นต้น
2.9.2
ทักษะการพูด (Speaking) ในการออกแบบกิจกรรมเพื่อเสริมทักษะพูดครูต้องดูว่ากิจกรรมนั้นต้องเริ่มจากง่ายไปหายาก โดยเริ่มจากกิจกรรมที่ครูควบคุมให้ความช่วยเหลือ
พร้อมทั้งมีรูปแบบและตัวอย่างให้นักเรียน
กิจกรรมเหล่านี้ เรียกว่า กิจกรรมภายใต้การควบคุม (Conversation) เช่น ในช่วง Intake-Using It
ก่อนที่ครูจะให้นักเรียนฝึกสนทนาครูต้องมีแบบการสนทนา (Conversation Matrix) หรือ
Dialogue ให้นักเรียนหลังจากนั้นจึงให้นักเรียนทำกิจกรรมที่ยากขึ้น เช่น
บทบาทสมมุติ การเลียนแบบการอภิปราย
ในช่วง Intake-Using It
การออกแบบกิจกรรมจากง่ายไปหายากเป็นการลดความวิตกกังวล
(Anxiety) ของผู้เรียน
2.9.3 ทักษะการอ่าน (Reading) ก่อนที่จะลงมือปฏิบัติกิจกรรมที่เกี่ยวกับทักษะการอ่าน ครูต้องจัดกิจกรรมก่อนการอ่าน (Preceding
Activity) เช่นการพูดคุยหรืออภิปราย
ประสบการณ์หรือเรื่องราวที่สัมพันธ์กับเรื่องที่จะอ่าน
หลังจากนั้นเป็นการแจ้งจุดประสงค์การอ่านว่า หลังจากการอ่านแล้วนักเรียนต้องได้อะไรบ้าง เช่น
ตอบคำถาม
อภิปรายกับเรื่องที่อ่าน
สิ่งทีสำคัญที่สุดคือ
ครูต้องแนะนำคำศัพท์หรือโครงสร้างใหม่ก่อนที่จะให้นักเรียนทำกิจกรรม
กิจกรรมสำหรับพัฒนาทักษะการอ่านจัดได้ทั้งกิจกรรมเดี่ยว คู่
กลุ่มทั้งชั้น
ขึ้นอยู่กับความยากง่ายของเนื้อหาที่อ่าน
2.9.4 ทักษะการเขียน (Writing) บิลาชย้ำว่า
ทักษะการเขียนเป็นกุญแจดอกสำคัญที่จะทำให้ผู้เรียนประสบผลสำเร็จในการเรียนภาษาที่สอง
การเรียนรู้การเขียนไม่ใช่ที่เกิดได้โดยธรรมชาติ
เหมือนการพูดสิ่งที่พูดบางครั้งผู้เรียนไม่สามารถเขียนได้ บิลาชได้ออกแบบการสอนเขียนเรียกว่า แบบ (Form) เทคนิค “แบบ” นี้
บิลาชออกแบบจากง่ายไปหายากเพื่อลดสิ่งที่เป็นอุปสรรคในการเรียนรู้ (Affective Filter) ซึ่งได้แก่
เจตคติ แรงจูงใจ ความวิตกกังวล
3.ขั้นกิจกรรมเพื่อความเข้าใจและฝึกทักษะ (Intake Activity) ขั้นนี้
หมายถึง
ช่วงเวลาที่ผู้เรียนรู้
เนื้อหาหรือตัวป้อน (Input) ผู้สอนพึงระลึกเสมอว่า ผู้เรียนไม่สามารถเข้าใจข้อมูล สาร หรือตัวป้อนทั้งหมดที่ผู้สอนป้อนในขั้นแรก
ครูจึงจำเป็นต้องจัดกิจกรรมในขั้นนี้เพื่อให้ผู้เรียนมีโอกาสทำสองประการคือ ประการแรก
ครูต้องจัดกิจกรรมเพื่อช่วยให้นักเรียนเข้าใจตัวป้อน เรียกว่า
กิจกรรมเพื่อความเข้าใจ (Intake - Getting) กิจกรรมเพื่อความเข้าใจนี้จะใช้เวลาจนกว่าครูจะแน่ใจว่านักเรียนเข้าใจ Input ครูอาจจะออกแบบ 4-5 กิจกรรม แล้วแต่ความยากง่ายของตัวป้อน
กิจกรรมเพื่อความเข้าใจเป็นกิจกรรมที่ง่ายต่อการปฏิบัติมีตัวอย่างแบบแผน
เพื่อช่วยให้ผู้เรียนลดความกังวลในการปฏิบัติ ประการที่สอง
หลังจากที่นักเรียนเข้าใจตัวป้อนแล้ว
ครูต้องออกแบบกิจกรรมที่ยากและซับซ้อนมากขึ้น
เพื่อให้นักเรียนได้มีโอกาสฝึก เรียกว่า กิจกรรมฝึกใช้ภาษา (Intake – Using
It) กิจกรรมฝึกใช้ภาษาเป็นกิจกรรมเพื่อการสื่อสารและเป็นธรรมชาติมากกว่ากิจกรรมเพื่อความเข้าใจ
(Getting It
Activity)
4.ขั้นผล (Output) กิจกรรมขั้นนี้
ส่งเสริมให้ผู้เรียนใช้ภาษานอกห้องเรียนทั้งทักษะ
ฟัง พูด อ่านและเขียน
ลักษณะกิจกรรมขั้นนี้เป็นกิจกรรมสร้างสรรค์และส่วนมากเป็นกิจกรรมเดี่ยว (Individual Activity)
เช่น โครงงาน
การเขียนไดอารี่ เรียงความ เรื่องสั้น
เป็นต้น
5.ขั้นประเมินผล
(Evaluation) ขั้นการสอนนี้ครูรวบรวมข้อมูลต่างๆจากการสังเกตหรือซักถามผู้เรียนในขั้นต่างๆเพื่อต้องการทราบปัญหาต่าง
ๆ และแก้ไขปัญหาในการสอนครั้งต่อไป
ขั้นนี้เป็นขั้นการประเมินผลการเรียนของนักเรียน
ครูอาจใช้การประเมินทักษะตามสภาพจริง (Authentic Assessment)
และการสอบเก็บคะแนนปลายภาคเรียน
B-SLIM Teaching Model
B-SLIM
Overview
B-SLIM:
Bilash's Success-Guided Language Instructional Model
We talk so much about self directed learning and have
structured policies and proposed practices around the assumption that all
learners are equally self-directed.
However, practitioners know that not all learners are equally
self-directed. In fact, teachers also
know from experience that some learners need to be taught to be
self-directed. By being based on
students’ ‘feelings of success’ in learning a second language (SL), B-SLIM
(Bilash's Success-guided Language Instruction Model) incorporates enough
scaffolding (structure and support) at each phase of a lesson or series of
lessons for learners who are less self sufficient to succeed while simultaneously
providing opportunities and direction for the more self-directed student to
push forward. For example, while a less
self-directed student might need to follow a template several times before
really ‘getting’ the structure of a form such as a brief event review (in order
to be able to create one on his/her own as an OUTPUT or 'proving it'
assignment), a more self-directed learner may only need to hear or see the
model once and be able to replicate and creatively alter it!
What are
the theoretical underpinnings of the B-SLIM model?
Cognitive Science (Piaget, Vygotsky, Gagne) (We organize
knowledge of different types into schema through mental processes. As learners who are active participants we
require scaffolded instructional material that utilizes demonstrations,
illustrative examples and corrective feedback to maximize memory retention.)
Constructivism
(Bruner) (We construct our own understanding of the world by generating our own
rules and mental models to make sense of our experiences.)
Developmentalism (Ryle, Schwitzgebel) (We learn concepts and
dispositions in a gradual way frequently passing through periods of being
"in between" genuine understanding and failure to understand.)
What are
the goals of the B-SLIM model?
-to develop
self directed learners, especially in second languages
-to ensure
that every learner succeeds at each phase of the learning process by maximizing
exposure to concepts through all learning styles/intelligences and encouraging intellectual/thinking growth in systematically developed steps
-to help students develop all aspects of language by applying research findings
from all areas of second language learning and acquisition (language awareness,
pronunciation, vocabulary, grammar, situations- fluency-accuracy, culture and Culture,
learning strategies, listening comprehension, speaking, writing, reading,
forms, skills, content, motivation-attitude)
-to ensure that learners can transfer what they have learned in one familiar
context to new contexts.
-to learn language and to learn through language.
-to identify
success in learning in concrete provable terms (assessment for learning and
assessment of learning).
What are
the characteristics of the B-SLIM model?
1.Linear
2.Hierarchical
3.Recursive
4.Success-driven
It is linear in that each phase of B-SLIM is designed along a
continuum and activities at the beginning of the phase are simpler (less
cognitively demanding) than those at the end.
For example, activities at the beginning of the ‘getting it’ phase are
more structured and focused than those at the end of the ‘getting it’ phase.
The same is true about ‘using it’ activities.
Similarly, each type of input or 'giving it' can be placed
along a continuum so that L2 learners have specific goals at beginner, intermediate and advanced
stages. For example, being able to
“speak” for a beginner may mean saying isolated words or short sentences with
long pauses between them while speaking for an intermediate learner may be
described as the ability to express simple and complex sentences in dialogue
about familiar topics without pauses and with minimal errors.
It is hierarchical in that each phase is more difficult than
its predecessor (it calls upon more cognitive resources than previous
phases). Furthermore, with the
progression through each phase the teacher’s roles change and the class time
should involve more and more time for students to produce or create in the L2.
However, just as
one who is going up a set of stairs between the second and third floor cannot
say precisely which floor they are on when they are going up those stairs, some
activities may appear to belong to both the previous and next phases at the
same time, being advanced versions of one phase and simpler versions of
another.
As a recursive model, the teacher can introduce an activity
at ANY phase of the model and recognize whether the activity is appropriate for
the student(s) or not; if it is too difficult teachers can clearly see what
supports students need in order to progress through the phase and beyond and
provide them. If the task is not
sufficiently challenging more advanced activities can be foreseen and
provided. Furthermore, the B-SLIM fully
acknowledges that sometimes learners think they understand something but only
when they begin to use or apply it do they recognize that their understanding
is not totally clear. Thus arises an
opportunity for student questions, which is an opportunity for the student to
take initiative to be a self-directed learner.
It also recognizes that some learners can mentally process information
so rapidly that they can appear to ‘skip’ the ‘getting it’ phase (or that they
may make hierarchical leaps through acquisition of some vocabulary, grammar or
cultural features).
Lastly, the B-SLIM model has at its core, the goal of making
learners feel successful. The model is
success-driven in that it provides the necessary structure and support for
students to feel successful at all stages of the learning process. For example, in order to student success with
oral language during the ‘getting it’ or ‘using it’ stages, teachers may want
to provide visual supports, which will allow students to produce more than what
they may be able to produce without this added support. By facilitating learner
success through B-SLIM, teachers are able to increase positive feelings and
attitudes in students which in turn increases student motivation and investment
in the language
Example of B-SLIM Teaching Model
Example of B-SLIM Teaching Model
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น